Polska, słowiańska tradycja zna pojecie ludzkiej doli jako przeznaczenia, którym zawiaduje opiekuńczy duch (Dola), dar bogów sprawujący pieczę nad domem, wszelkim dobytkiem materialnym, potomstwem i osobistymi relacjami człowieka, w tym powodzeniem jego życiowych projektów. „Dola” zawiązywała się i kształtowała swój docelowy charakter od chwili narodzin, przez pierwsze dni i lata życia. Potem coraz trudniej było wnosić do niej jakiekolwiek zmiany i życie było jej całkowicie podporządkowane.
Jak widać od tysięcy lat człowiek miał świadomość, że w ludzkim życiu mimo iż wiele zależy od jego świadomych poczynań, zawsze jednak pozostaje element trudnego do odgadnięcia zrządzenia losu / doli. Takie zrządzenie losu / dola może wesprzeć lub wręcz zniweczyć wszelkie, ludzkie poczynania i projekty.
Współcześnie, oprócz liczenia na wyłącznie na tak zwany „ślepy los”, mamy coraz obszerniejszą wiedzę o tym jak i kiedy ludzka dola się kształtuje. Okres jej kształtowania, zgodnie z założeniami wielu nurtów zajmujących się ludzką psychiką, emocjami i ich związkiem z kreowaniem naszego życia, w tym zdrowia, nazywa się Życiowym Projektem – Celem i obejmuje okres 30 miesięcy. Przy czym początek tego okresu nie przypada, tak jak to jest ujęte w polskiej tradycji na narodziny (poród), tylko liczony jest od chwili na 9 miesięcy przed poczęciem, ważny jest sam moment poczęcia, 9 miesięcy ciąży, moment porodu oraz pierwsze 12 miesięcy życia po urodzeniu.
W całym tym okresie dokonuje się najintensywniejsze formowanie ludzkiego profilu psychofizycznego. To wtedy kształtuje się nasza główna struktura psychiczna, dominujące sposoby zachowań itp. To również w tym okresie dochodzi do ostatecznego formowania naszego organizmu pod kątem proporcji i tempa rozwoju 3 tzw. listków zarodkowych – endodermy, mezodermy i egzodermy.
W tym okresie następuje koordynacja cech dziedziczonych poprzez geny z cechami ukształtowanymi przez początkowe, zastane warunki środowiskowe, w których dziecko zostało poczęte, narodzone i wychowane. Zwykle rodzice nie przywiązują większej uwagi do swoich zachowań oraz zachowań innych osób w otoczeniu ciężarnej matki a potem noworodka pod kątem ich wpływu na jego całe późniejsze życie. Nie mają świadomości, że to najważniejszy okres dla ich dziecka. Jednak współczesna wiedza dostarcza nam niezbitych dowodów, że to trzeba zmienić, że nasza samoświadomość o tym okresie naszego życia jest niezwykle istotna dla nas i naszego potomstwa. Dla nas, bo zdając sobie sprawę z własnej psychobiologicznej historii możemy łatwiej iść przez życie wiedząc skąd się biorą nasze reakcje, nasza „dola”. Dla naszych dzieci, bo w ich przypadku, kiedy są jeszcze młode, możemy pomóc im zrozumieć siebie a nawet odwrócić i skorygować blokujące ich schematy zachowań. Możemy wręcz uzdrawiać ich fizyczne dolegliwości. Zachęcam więc każdego do zapoznania się z badaną i rozwijaną wiedzą z zakresu Emocjonalnych Przyczyn Chorób ( i nie tylko) – zwłaszcza w zakresie swojego życiowego programu. Ta wiedza wdrożona praktycznie w nasze życie czyni go zrozumiałym, przyjaznym, łatwiejszym i daje poczucie wewnętrznego pokoju. To zwykle skutkuje całkowitą lub znaczną poprawą stanu zdrowia.
Mariusz Jarymowicz
